De tweeling Giovanni en Selvaggia hebben elkaar jaren niet gezien en voelen bij het weerzien een „ongekend sterke, ondefinieerbare band”.
Chemische affiniteiten is een moderne tragedie geschreven die sterk doet denken aan Shakespeare’s Romeo & Julia, en niet toevallig, eveneens in Verona gesitueerd.
„De jonge Coltori houdt haar lezers 350 pagina's lang heel knap bij de les, mede door de vreemde vertelwijze waarbij ze haar personages met 'jij' en 'jullie' aanspreekt.
In wezen is Chemische affiniteiten een gewoon liefdesverhaal, maar dan een met inktzwarte onweerswolken aan de hemel. Het einde staat bol van de pathetiek. Maar eigenlijk kon de auteur toen ook geen kant meer op, net als haar tragische hoofdpersonen.”
(Uit een recensie in de Volkskrant, door Edwin Krijgsman. Hij gaf het boek vier sterren, van de vijf.)
